De hoofdvraag

Hoe zijn de gaskamers ontstaan?

Voor de duidelijkheid, wat is een gaskamer?

Een gaskamer is een executieruimte waarin met behulp van een giftig gas (meestal blauwzuur) mensen om het leven gebracht worden. In de Tweede Wereldoorlog werden gaskamers door de nazi's gebruikt om grote groepen joden, zigeuners, gehandicapten en andere mensen te vermoorden.

Hoe zijn de gaskamers ontstaan?

Experimenten met blauwzuur vonden voor het eerst plaats in Auschwitz. Eén van de bewakers van het kamp was op het idee gekomen om dit gas toe te passen op de gevangenen. Na een tijd geëxperimenteerd te hebben, werd in september 1941 gekozen voor Zyklon-B. Zyklon-B verdampt tot blauwzuur, bij contact met lucht in een voldoende warme omgeving. Zyklon-B was goedkoop, het was makkelijk te vervoeren en de gevangenen overleden snel en zonder bloed.

Wannseeconferentie

Wannseeconferentie is de benaming voor een op 20 januari 1942 gehouden bijeenkomst van de nazi's. Tijdens deze conferentie in Villa Marlier aan de Wannsee (bij Berlijn gelegen) was het doel, een oplossing zoeken voor "der Endlösung der Judenfrage" (definitieve oplossing van het Jodenprobleem). Bij deze conferentie waren 15 hoge ambtenaren aanwezig.

de aanwezigen waren:

1. Reinhard Heydrich (RSHA, SD, Sicherheitspolizei) (1904-1942): omgekomen na aanslag van het Tsjechisch verzet.

2. Adolf Eichmann (SD, Sicherheitspolizei) (1906-1962): ontvoerd, berecht en geëxecuteerd voor oorlogsmisdaden door Israël.

    3.Otto Hofmann (ministerie voor Rassenvestiging) (1896-1982): in Duitsland voor oorlogsmisdaden berecht door de VS, vrijgelaten in 1954.

4. Gerhard Klopfer (partijkanselarij) (1905-1987): vrijgesproken van oorlogsmisdaden bij gebrek aan bewijs.

5. Roland Freisler (justitie) (1893-1945): omgekomen bij geallieerd bombardement.

6. Wilhelm Kritzinger (rijkskanselarij) (1890-1947): vlak voor zijn dood om gezondheidsredenen vrijgelaten.

7. Georg Leibbrandt (ministerie voor Bezette Gebieden) (1899-1982): in 1949 vrijgelaten.

8. Martin Luther (buitenlandse zaken) (1895-1945): overleden na internering in een Duits concentratiekamp.

9. Alfred Meyer (ministerie voor Bezette Gebieden) (1891-1945): zelfmoord.

10. Erich Neumann (bureau voor het Vierjarenplan) (1892-1948): om gezondheidsredenen vrijgelaten in 1948.

Ambtenaren zonder foto:

11. Rudolf Lange (SD) (1910-1945): zelfmoord/overleden bij belegering van Posen door het Rode Leger. 

12. Heinrich Müller (rijksveiligheid) (1900-1945): verdwenen tijdens belegering van Berlijn door het Rode Leger. 

13. Karl Eberhard Schöngarth (SD) (1903-1946): in Duitsland voor oorlogsmisdaden berecht en geëxecuteerd door Groot-Brittannië.

14. Josef Bühler (Bezet Polen) (1904-1948): na uitlevering aan Polen voor oorlogsmisdaden berecht en geëxecuteerd.

15. Wilhelm Stuckart (binnenlandse zaken) (1902-1953): vrijgelaten in 1949, omgekomen bij auto-ongeluk/aanslag.